Engelli Eşcinseller

Çocukluğumu özledim.. Öyle böyle değil, gerçekten özledim.. ‘’ben’’ olmanın tamamen masumiyetle eş anlamlı olduğu zamanları. Kimlik ya da tanımların ‘’ben’’i ifade etmek için henüz gerçekleşmediği günleri… Sadece ismim vardı ve çocuktum, var olduğumun kanıtı olarak sadece bu iki kavram yetiyordu, çünkü adım söylendiğin de direkt akla gelen ‘’ben’’ olabiliyordum, başka bir şeye gerek yoktu. Oysa şimdi… Adım yetmiyor, söylendiğin de engelli ve eşcinsel olduğum hatırlanıyor.

http://engelliescinseller.wordpress.com/